De eerste gebakken klinkers gaan terug naar de oudheid waar ze vooral in Mesopotamië (Irak) en Egypte werden gebruikt om wegen, gebouwen en meer te maken. In ons deel van de wereld werden ze sinds de middeleeuwen gebruikt, vooral voor de aanleg van straten, pleinen en kerkgebouwen. Nederland begon met het bakken van klinkers in de 17e eeuw. Maar hoe worden ze nou gemaakt? Dat ontdekt u hier in dit blog.

Hoe worden gebakken klinkers gemaakt?

Om klinkers te kunnen maken is klei nodig. Deze klei wordt onder andere gevonden in rivieren. Om die reden wordt het ook wel rivierklei genoemd. Bijna alle baksteenfabrieken bevinden zich  daarom langs grote rivieren zoals de Waal, de Maas en de Rijn. Het voordeel van rivierklei is dat hier ieder jaar weer een nieuwe laag van ontstaat.

Gebakken klinkers bestaan uit klei, water, vuur (oven), en lucht. Om gebakken klinkers te maken moet u verschillende fasen doorlopen. Allereerst moet het kleimengsel worden gemaakt. Daarna wordt de klei in de gewenste vorm gebracht (zoals het bekende waalformaat of dikformaat). Nu moet de klei drogen in speciale droogkamers om zo al het vocht te verwijderen. Daarna kunnen de klinkers de oven in. Dit zijn speciale ovens die temperaturen tot wel 1300 °C kunnen bereiken. Hierin worden ze gebakken. Na het bakken en afkoelen kunnen de gebakken klinkers worden verpakt en verstuurd.

De kleur van de klinkers wordt onder andere bepaald door het kleimengsel. Zo hebben bezande klinkers een robuuster uiterlijk, terwijl onbezande klinkers juist meer een nostalgische uitstraling hebben. Getrommelde klinkers lijken op ouderwetse stenen, terwijl ongetrommelde klinkers een moderner en strakker straatbeeld verlenen. Door het trommelen van de stenen worden de hoeken en randen afgerond waardoor het lijkt alsof deze al veel en vaak gebruikt zijn. 

Bekijk hier al onze nieuwe gebakken klinkers en oude gebakken klinkers.